متیل فنیدات یک داروي محرك است که براي درمان اختلالات بیش فعالی و افزایش تمرکز مورد استفاده قرار میگیرد، این دارو (با نام تجاري ریتالین) باعث تحریک دوپامین و نوراپینفرین در مغز میشود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی متیل فنیدات و دارونما بر فعالیت الکتروفیزیولوژي ایی مغز و پرتاب آزاد بسکتبال انجام شد. در این پژوهش 20 بسکتبالیست جوان نیمهحرفهاي (18-25 سال) شاغل در لیگ بسکتبال کشور شرکت داشتند که بهصورت تصادفی در دو گروه متیل فنیدات و دارونما قرار گرفتند. این پژوهش بهصورت پیشآزمون – پسآزمون انجام شد. در مرحله پیشآزمون ابتدا بهوسیله دستگاه الکترو انسفالوگرام فعالیت الکتریکی امواج مغزي آنها در حالت استراحت و چشم بسته ثبت گردید. سپس آزمودنیها طبق قوانین بسکتبال 20 پرتاب آزاد انجام داده و امتیازات آنها بر اساس آزمون ایفرد نمرهگذاري شد. در مرحله پسآزمون به گروه متیل فنیدات یک دز قرص متیل فنیدات 10 میلیگرم و به گروه دارونما نیز یک قرص مشابه بدون اثر داده شد و پس از 60 دقیقه مراحل آزمایش مانند جلسه پیشآزمون اجرا گردید. اختلافات پیشآزمون و پسآزمون در گروه دارونما و متیل فنیدات در مناطقی از مغز معنادار بود. در مقایسههاي مختلف دو گروه دارونما و متیل فنیدات تغییرات معناداري در باندهاي تتا، دلتا و SMR در نواحی از مغز مشاهده شد. در پرتاب آزاد بسکتبال مقایسه بین میانگین امتیازهاي پیشآزمون با پس آزمون هر دو گروه تفاوت معناداري مشاهده شد. در پرتاب آزاد بسکتبال مقایسه بین میانگین امتیازهاي پسآزمون گروه متیل فنیدات با پس آزمون گروه دارونما تفاوت معناداري مشاهده نشد. به نظر میرسد دارونما و متیل فنیدات بتوانند اثرات معناداري را بر فعالیت مغزي و عملکرد ورزشکاران داشته باشند.